Het vormingsprincipe en de rasclassificatie van kunstbont

Kunstbont is een pluche stof die qua uiterlijk lijkt op dierenbont. Het is een structuur waarin vezelbundels en gemalen garen in breinaalden worden gevoerd en in lussen worden geweven, zodat de vezels in een pluizige vorm aan het oppervlak van de stof worden bevestigd en een pluizig uiterlijk wordt gevormd op de achterkant van de stof. In vergelijking met dierenbont heeft het de voordelen van een hoog warmtebehoud, een hoge mate van simulatie, een lage prijs en een gemakkelijke verwerking. Kan niet alleen bontmaterialen imiteren om de nobele en luxueuze stijl te tonen, maar ook de voordelen van vrije tijd, mode en persoonlijkheid te laten zien.
Kunstbont wordt vaak gebruikt als jassen, kledingvoeringen, hoeden, kragen, speelgoed, kussens, interieurdecoraties en tapijten. Fabricagemethoden omvatten breien (inslagbreien, kettingbreien en steekbreien) en weven. De methode van breien inslagbreien heeft de snelste ontwikkeling en wordt het meest gebruikt.
Aan het eind van de jaren vijftig, met het herstel van de Europese economie, begonnen mensen een luxueus leven te leiden. De specifieke manifestatie was de toenemende vraag naar bont, wat leidde tot het uitsterven van sommige dieren en de steeds schaarser wordende middelen voor dierlijk bont. Tegen deze achtergrond vond Bauerger voor het eerst kunstbont uit. Hoewel het ontwikkelingsproces kort is, is de ontwikkelingssnelheid hoog en nemen de Chinese bontverwerkings- en consumentenmarkt een belangrijk aandeel in.
De opkomst van kunstbont kan het probleem van het doden van dieren en het beschermen van het milieu fundamenteel oplossen. Bovendien is kunstbont, vergeleken met natuurlijk bont, zachter van structuur, lichter van gewicht, modieuzer van stijl en heeft het een goede warmteopslag en ademend vermogen. Het compenseert de tekortkomingen van natuurlijk bont dat moeilijk te verzorgen is.3